تازه سرليکونه
د (حکايات) نورې ليکنې
تازه سرليکونه
بېلابېلې ليکنې
خوږه قصه
 
  March 29, 2014
  0
د ادارې خوښونه 

د مَرو د ښار مشر  قاضي نوح بن مريم وو ، ده ډېر مال او دولت درلود او الله جل جلاله  ډول  ډول  او بې شمېره نعمتونه وركړي وه .قاضي صاحب  ډېره ښكلې او د كمال څښتنه لوركۍ درلوده ، د ډېرو مالدارانو ، سردارانو او لوړو كورنيو لخوا مركې ورته كېدلې ، ده و هيچا ته  خپله لور په نكاح ور نه كړه بلكي په حيرت كي پاته وو ، چي څه وكړي كه د يوه سره دوستي وكړي هغه بل به ځني ناراضه سي.

         نوح بن مريم د مبارك په نامه يو هندى متقي مريى درلودئ ، نوح  خپل مريى  مبارك د انگورو  پر باغ  و دروئ ترڅو د باغ ساتنه يي وكړي .

           يوه ورځ قاضي صاحب خپل مريي ته وويل : اې مباركه ! د انگورو يو واښكى راكړه ، هغه د انگور واښكى ور وشكاوه قاضي صاحب چي يې خوند وكتئ ،  واښكى تريو وو  نو ورته و يې ويل : بل خوږ واښكى را كړه ، مبارك بل واښكى ور وشكوى هغه هم تريو وو ،نوح ورته وويل : ولي په دا دوني زياتو انگورو كي يو خوږ  واښكى نه راكوې ؟ هغه ورته وويل : ماته نه معلوميږي چي كوم واښكى خوږ او كوم واښكى تريو دئ . قاضي صاحب ورته وويل : سبحان الله تا پوره مياشت په دې باغ كي تېره كړه بيا هم خوږ او تريو واښكى نه درته معلوميږي ؟ مبارك ورته وويل : ما يې تر اوسه خوند نه دئ كتلئ ، نو ځكه يې خوږ  او تريو نه را ته معلوميږي قاضي ورته وويل : نو تا ولي تر اوسه د انگورو خوند نه دئ كتلى ؟ مريي ورته وويل : دا ځكه چي تا زه پر دې باغ ددې لپاره درولى يم چي ساتنه يې وكړم ، ما ته دي د خوړولو امر نه دئ كړى او زه داسي څوك هم نه يم چي خيانت در سره وكړم او ستا د اجازې پرته ستا د باغ انګور وخورم .قاضي حيران سو او ورته وې ويل الله جل جلاله  دي تا همداسي امانت ساتونكى ولري . 

                قاضي پوه سو چي دا مريى ډېر هوښيار او ذهين هلك دئ نو هغه ته يې وويل چي زه يو مشوره در سره كوم ، صحيح نظر راكړه  مريي ورته وويل : زه د الله جل جلاله  د دين له كبله ستا د حكم تابع يم قاضي ورته وويل : زه يوه ښكلې لور لرم او ډېرو كسانو مركې را ته كړي دي خو زه نه پوهېږم ، حيران يم چي چا ته يې په نكاح وركړم ؟ مريي (مبارك) ورته وويل : د جاهليت په زمانه كي كفارو د خپلوۍ له پاره د لوړ نسب او لوړي كورنۍ تلاښ كاوه او يهود او نصارا بيا حسن او جمال غواړي او د رسول الله صلی الله علیه وسلم  په زمانه كي خلگو خپلوۍ د ديانت او تقوا پر بنسټ كولې او په نن زمانه كي خلګ د مال په تلاښ كي دي نو ته د همدغو څلورو لارو څخه چي هره تگ لاره د خپلي لور د دوستۍ د پاره انتخابوې هغه ستا خوښه ده .
 
قاضي ورته وويل : زه د خپلي لور له پاره د ديانت او امانت  نفر انتخابوم او ستا پاك لمني او امانت داري په تجربه را ته ثابته سوې ده ، نو ځكه زه خپله لور تا ته په نكاح دركوم  مريي ورته وويل : زه يو تور هندى مريى يم  تا ، په پيسو رانيولى يم څرنگه زما سره په دوستۍ كولو خوښ او راضي يې ؟ قاضي ورته وويل همداسي به كوو .قاضي د خپلي ښځي سره مشوره وكړه چي دا هلك كه څه هم مريى دئ خو د عفت او تقوا څښتن دئ نو زه دا خوښه لرم چي خپله گرانه لور  په نكاح وركړو ، ښځي يي ورته وويل : ستا خوښه ده خو د نجلۍ سره هم بايد مشوره وسي چي هغه څه وايي او څه نظر لري . ښځه يې و لور ته ورغله او د پلار پيغام يې ور ورساوه ، لور يې ورته وويل : چي ستاسو دوو څه مشوره وي هغه زما پر سر او سترگو قبوله ده .
 
قاضي صاحب د نجلۍ او  د مور د مشورې وروسته خپله گرانه او ښكلې لوركۍ د ديانت او تقوا لكبله و خپل مريي( مبارك)ته په نكاح  وركړه خو د دې سره يې وخپلي لور او زوم ته ډېر مال او دولت هم وركړئ .الله  جل جلاله  و همدغي نجلۍ ته د مبارك څخه زوى وركړئ چي د قاضي صاحب نوح بن مريم   لمسى كيږي ، پر دې هلك يې د عبدالله نوم كښېښودئ . 

           درنو لوستونكو ! تاسو پوهيږى چي دا زوى يې عبد الله څوك دئ ، ځكه د عبد الله په نامه ډېر كسان تېر سوي دي ؟ دا يو ډېر لوړ شخصيت دئ ، د زهد او تقوا څښتن دئ ، د اسلام د لوړو ائمه  وو او مخكښانو څخه دئ ، د حديثو داسي يو كتاب به نه وي چي د هغه كتاب د حديثو په سند كي دي ددې عبد الله نوم ياد سوئ نه وي نو دا څوك دئ ؟دا عبد الله د قاضي صاحب نوح د هندي مريي مبارك زوى دئ ، د عبد الله د نامه سره چي يې د پلار نوم واخيستل سي نو د نړۍ ټول علماء يې پېژني (عبد الله بن المبارك  رحمة الله علیه ).

             مسلمانه وروره ! د دوستۍ لپاره ترهر څه وړاندي بايد ديانت او تقوا ته وكتل سي ، لكه څه ډول چي قاضي صاحب نوح  د خپلي لور د پاره د مالدارانو او ريسانو تر زامنو خپل هندى تور مريى د تقوا ، عفت او ذهانت لكبله غوره وباله او په نتيجه كي د همدې مريي داسي زوى پاته سوو چي په اسلامي نړۍ كي  به  ان شاء الله تر قيامته د هغه علمي فيوضات خلگو ته رسيږي . بې دينه او فاجر كه هر څونه شهرت او مال ولري او همدا راز بې دينه ښځه چي هر څونه د ښكلا څښتنه او د مشهوري او بډايي كورنۍ څخه وي بيا هم د خپلوۍ وړتيا نه لري .

ددې خوږې قصې په پاى كي د پاك رسول  صلی الله علیه وسلم  مشورې ته هم غوږ سه :عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ عَنْ النَّبِيِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ تُنْكَحُ الْمَرْأَةُ لِأَرْبَعٍ لِمَالِهَا وَلِحَسَبِهَا وَجَمَالِهَا وَلِدِينِهَا فَاظْفَرْ بِذَاتِ الدِّينِ تَرِبَتْ يَدَاكَ ( متفق عليه )ژباړه : ښځه د څلورو صفاتو له كبله په نكاح كيږي : د مال له كبله ، د لوړي كورنۍ لكبله ، د ښايست له كبله او د ديانت لكبله خو ته د دين داري ښځي په نكاح ځان كامياب كړه ، لاسونه دي سپېره  مه  سه .

ماخذ: تعلیم الاسلام مجله، ۷ ګڼه
 
تبصره
يو نوم خامخا وليکئ.دغه نوم تر ٤٠ تورو زيات دى.
برېښناليک خامخا وليکئ.دغه برېښناليک تر ٤٠ تورو زيات دى.دغه برېښناليک باوري نه دى!.
متن خامخا وليکئ.متن تر وروستي بريده رسېدلى دئ.

  که نه لوستل کېږي دلته کليک وکړئ.  

سرته