لیکنه: مولوي محمد اکبر/ تعلیم الاسلام ویب پاڼه 

اسان فقهي اصطلاحات 
(پنځلسمه برخه)

(غ)

غایت: د یو شي لومړنی یا آخرنی حد.

غبن: دوکه، په رانیولو اوخرڅولو کي دوکه کول.

غبن یسیر: هغه دوکه چي دتجارانو په عال رواج کي منل کېږي.

غبن فاحش: هغه دوکه یا خطا ایستل چي دتجارانو په رواج کي د منلو وړ نه وي.

غُسل: لمبېدل، ټول بدن پرېولل(په دې کي په خوله اوبه لغړول په پزه اوبه کي اوبه اچول هم داخل دي) غَسل: پرېولل، مینځل هغه که دبدن وي یا بل کوم څه.

غِسل: په غسل کي کومکي شیانو ته غِسل وايي لکه صابون.

غش: دوکه کول، خطا ایستل، په مبیع کي یو عیب پټول.

غلام: نابالغه هلک.

غنیمت: د جنګ په دوران کي د دوښمنانو څخه مال نیول، کوم مال چي په صلح ترلاسه سی هغه ته فی ویل کېږي.

غَلْوَة: دغشي غورځولو مساحت.

غَلس: دسهار په اول وخت کي کله چي تیاره ډېره سخته وي همدې تیارۍ ته غَلس وايي.

غیبت: دیو سړی په نه شتون کي دهغه داسي  فطري اوغیري فطري خامي او نیمګړتیا بیانول که چېري هغه واوری نو نې خوښوي. د یو سړي داسي یادونه کول چي هغه ئې نه خوښوي.

www.taleemulislam.net