لیکنه: مولوي محمد اکبر/  تعلیم الاسلام ویب پاڼه 

اسان فقهي اصطلاحات 
(اتمه برخه) 

(س)

سائمة: هغه حیوان چي دکال په ډېره برخه کي پر عامو څړځایونو باندي څري او خپل د ضرورت خواړه دهمدې لاري پېدا کوي.

ساعي: هغه کس چي د زکات ټولولو له پاره ټاکل سوی وي.

سبیل الله: جهاد، حج او دیني علم زده کول او نور مګر که چېري مطلق ذکر سي، نو بیا دا دقتال په معنی دئ.

سبیلین: دوې لاري دغټو او کوچنی بولو لاري.

سُترَه: ستره هغه شی چي دلمانځه مخي ته نصب کېږی یا ددې له پاره جوړ کړل سي ترڅو د لمونځ کوونکو مخ ددې څخه تېر سي.

سجدة: په خاص شکل تندی لګولو ته سجده وايي.

سجدة تلاوت: هغه سجده چي دسجدې دآیتونو په لوستولو سره واجبېږي.

سجدة سهوة: هغه سجده چي په لمانځه کي دواجبو په پریښودلو او دفرضو په تاخیر سره واجبېږي.

سعی: تېز تګ کول مګر دځغاستي څخه کم، دصفا او مروا په منځ کي تګ کول همدې ته سعی ویل کېږي.

سفر: د اوسېدلو دځای څخه دشرعي اندارې سره سم سفرکول چي په اوسني وخت کي ۷۸ کلو مېټره کېږي.

سدل ثوب: لفظي معنی يې داده چي جامې ځړول، په اصطلاح کي پر سر او اوږو په داسي توګه جامه اچول چي دبدن دواړو خواته را ځړېدلې وي.

سکنی: داوسېدلو ځای.

سکوت: دقدرت او توان سره سره چوپتیا.

سلم: هغه بیع ته ویل کېږي چي قیمت نغدي او مبیع پور وي یا بیع العاجل.

سند: د روایت هغه لړۍ چي دحدیث شریف تر متن پوري رسېږي.

سَمَک طافی: هغه ماهی چي په طبعي مرګ مړ سي او بیا د اوبو پر سر را رپورته سي.

سنت: هغه عمل چي دنبي کریم صلي الله علیه وسلم څخه ثابت وی خو فرض او واجب نه وی لکه: مسواک وهل.

www.taleemulislam.net